Rozprzestrzenianie zaburzeń lękowych.

Badania Światowej Organizacji Zdrowia przeprowadzone wśród mieszkańców Unii Europejskiej wykazały, iż zaburzenia lękowe to pierwsza, najbardziej powszechna dolegliwość w obszarze zdrowia psychicznego. W Polsce zaburzenia lękowe zajmują drugie miejsce, po zaburzeniach depresyjnych. Badania potwierdzają, że ogólna liczba osób cierpiących z powodu zaburzeń nastroju w Unii Europejskiej (w tym także w Polsce) sukcesywnie rośnie.

Co to oznacza? Oznacza to, że doświadczanie nadmiernego lęku i smutku nie dotyczy pojedynczych osób, ale bardzo wielu z nas. Prawdopodobnie gdzieś obok Ciebie jest  również Ktoś, kto doświadcza  nadmiernego lęku. 

Lęk – czy zawsze jest zły i niepotrzebny?

Lęk to trudniejsza z emocji i dla większości z nas nieprzyjemna. Jej odczuwanie związane jest ze wzbudzeniem ze strony układu nerwowego oraz napięciem. Niektórzy twierdzą, że jest to pierwsza emocja odczuwana przez rodzącego się człowieka. Jest to stan związany z przewidywaniem niebezpieczeństwa, realnego lub subiektywnego. Powoduje mobilizację organizmu i przygotowuje do podjęcia walki lub ucieczki. Do krwiobiegu uwalniane są silnie pobudzające hormony lęku – m.in. kortyzol i adrenalina, które skutkują przyśpieszonym biciem serca, wzrostem ciśnienia krwi, rozszerzeniem oskrzeli, źrenic oraz wzrostem napięcia mięśniowego. Psychologicznie obserwujemy poprawę koncentracji uwagi, wzrost wydajności w zakresie myślenia i działania.

Każdy z nas czasem doświadcza lęku, który pozwala przygotować się na wyzwania życiowe i osiągać wyznaczone cele.  Zatem adekwatny lęk (proporcjonalny do bodźca) ma dla nas wysoką wartość adaptacyjną. Pozwala rozpoznać niebezpieczeństwo, zmobilizować się  i odpowiednio na nie zareagować. 

Zaburzenia lękowe i objawy – czyli kiedy lęk staje się problemem

Lęk staje się problemem wówczas, kiedy jego nasilenie jest niewspółmierne do wywołującej je sytuacji. Mimo, że niewidoczny staje się przyczyną rzeczywiście odczuwanego, ogromnego cierpienia psychicznego. Oprócz typowych objawów somatycznych, takich jak przyśpieszone bicie serca, przyśpieszony i spłycony oddech, zwiększona potliwość i  drżenie ciała, objawami lękowymi są również trudności w skupieniu uwagi, gonitwa myśli , napięcie. Jeśli lęk pojawia się często, staje się uciążliwy i zaczynają mu towarzyszyć następujące objawy:

• odczuwanie niepokoju i zamartwianie się
• uczucie przeciążenia i zmęczenia
• brak swobody w podejmowaniu zadań i wyzwań życiowych, unikanie ich
• trudności w wykonywaniu codziennych, zwykłych czynności, prowadzące do dezorganizacji życia 
• trudności w skupieniu uwagi
• występowanie natrętnych myśli wzmagających lęk
• niechęć spotykania się z innymi, izolowanie się
• odczuwanie osamotnienia i opuszczenia, bezradności
• z czasem pojawiają się objawy depresyjne
• zaburzenia snu.

Psychoterapia daje szansę na zmianę schematów lękowych na bardziej adaptacyjne, osłabienie ich wpływu na aktualne funkcjonowanie. Długotrwałe zaburzenia lękowe mogą być przyczyną pojawienia się innych chorób: wspomnianej wcześniej depresji, nadużywania środków psychoaktywnych i uzależnienia się od nich, alkoholizmu oraz trudności ze strony układu pokarmowego (nudności, wymioty, biegunki, bóle), układu krążenia (bóle w klatce piersiowej, kołatanie serca, nadciśnienie ) i układu oddechowego (duszności).